De tweede week op de Camino Francés is nogal een uitdaging: zowel fysiek als mentaal. Hoe ga je dan verder? In dit reisverslag neem ik je mee.
In maart 2025 loop ik de Camino Francés van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela. Tijdens de wandeling hou ik een dagboek bij en dit zijn mijn reisverslagen van de tweede week. Eerste week gemist? Lees dan eerst: Camino Francés week 1: even wennen & mooie ontmoetingen.
Camino dag 6: Alleen vs een groep
Ik had niet verwacht goed te slapen in een municipal albergue, maar ik word uitgerust wakker. Yes! Na een gezond ontbijtje (er is een koelkast, dus ik kon eindelijk weer eens met yoghurt ontbijten) ga ik op pad. Zodra ik het stedelijk gebied uit ben kom ik langs de beroemde Fuente del Vino, een kraan waar je wijn kunt tappen. Ik proef een slok, maar het smaakt niet echt lekker om half acht ‘s ochtends.
Ik tref daar ook de Duitse Chris. Hij maakt een documentaire over de Camino en heeft een drone mee. Tot nu toe is hij de enige die ik heb ontmoet met een zwaardere tas dan ik (ik heb een grote camera en een laptop mee). We lopen samen door naar Azqueta. In dit piepkleine dorp staat zowaar een bar die geopend is. Tijd voor een tortilla en een cafe con leche.
Wat schetst mijn verbazing? Er ligt mens-erger-je-niet, Venco drop, cup-a-soup en stroopwafels. De eigenaar blijkt Nederlands te zijn en liep een paar jaar geleden de Camino. Hij vond in dit dorpje met nog geen 50 inwoners de liefde, kocht de oude bar op en het is nu een fijne pauzeplek voor de pelgrims die uit Estella komen. In het café staat overigens ook een jukebox met daarin nummers van de Snollebollekes. Wie had dat gedacht!
Na een uur pauze ga ik alleen weer verder, ik voel dat ik daar behoefte aan heb. Ik zie de uren erna vrijwel niemand en loop alleen over een eindeloze landweg tussen de groene heuvels. Ik ben langzaam al een beetje aan het filosoferen over wat de Camino mij brengt. Zo heb ik inmiddels vrienden gemaakt met mensen die een totaal andere kijk op de politiek hebben dan ik (ik wist niet dat het kon in deze polariserende tijd) en merk dat ik me als introvert echt prima voel in een groep met pelgrims. Normaal gesproken moet ik altijd een poosje alleen zijn na veel sociaal contact, dat heb ik hier nog niet echt nodig gehad.
Na een korte pauze op een bankje in het niemandsland ben ik opeens niet meer alleen. Ik sluit aan bij een flinke groep met mensen die ik bijna allemaal ken. Veel gesproken word er niet en dat is soms ook prima. Vlak voor het dorp Los Arcos (dat overigens prachtig is), valt de groep op natuurlijke wijze uiteen. Ook dat is onderdeel van de Camino.
In Los Arcos drink ik nog wat met Jacqui en dan knal ik de laatste kilometers naar Sansol eruit. Hier schijnt een van de leukste hostels op de Camino te zitten en het is echt een feestje ik ken bijna alle andere gasten (mijn “vrienden” van het eerste uur, Johannes en Patrick, zijn er ook). Er wordt een grote pan paella gemaakt voor het diner en er komt een gitaar bij met veel meezingers. De sfeer is echt heel goed, ik ben zo blij dat ik extra kilometers heb gelopen om hier bij te zijn.
- Kilometers vandaag: 29
- Kilometers totaal: 147
- Overnachting: Albergue Sansol – Ruim opgezette slaapzaal en een goede sfeer.
Camino dag 7: Bluuuuugh
Iets voor vier uur ben ik wakker en het lukt me maar niet om verder te slapen. Ik ben dan ook de eerste die vertrekt en sta rond kwart voor zeven buiten. Ik word begroet door tientallen katten, hoe gezellig!
Meteen al in de eerste vijf minuten voel ik dat dit een zware dag gaat worden. Ik ben wat down en het wandelen gaat veel langzamer dan anders. Het hoort er helaas bij en ik weet: elke stap die ik zet is er weer een. Als de zon langzaam boven de horizon komt terwijl ik tussen de druivenstruiken loop, voel ik toch even een geluksmomentje. Wat is het toch geweldig dat ik dit kan en mag doen!
Mijn humeur veranderd een paar minuten later weer. Ik wandel opeens door een soort van gedenkplaats, met foto’s van overleden mensen, lintjes en voorwerpen. Het is alsof ik het verdriet kan voelen van de mensen die dit hebben achtergelaten, ik krijg zowaar tranen in m’n ogen.
De rest van de wandeling blijft mijn humeur wisselvallig. De grote stad Logroño is al uren in zicht en het duurt voor mijn gevoel eeuwen voor ik dichterbij kom. Ik zie onderweg maar een enkele pelgrim die ik niet ken, maar verder helemaal niemand. Dit is de eerste dag dat ik helemaal alleen ben. In het schilderachtige Viana duik ik nog even een café in voor koffie en een tortilla.
Vanaf hier gaat het gelukkig een stuk sneller. Ik passeer de grens van La Rioja (na een week heb ik de Spaanse regio Navarra uitgespeeld!) en wandel onder een fijn zonnetje Logroño in. Ik mag gelukkig meteen inchecken en ga op zoek naar een lavandaria om de was te doen.
Terwijl ik zit te wachten tot de droger klaar is, voel ik dat ik beetje misselijk ben. Terug in het hostel maak ik een kop thee en smeer ik een broodje, ik moet waarschijnlijk gewoon iets eten. Daar komt de ene na de andere bekende binnengewandeld. Ik klets wat, maar ondertussen lijkt mijn maag zich om te keren. De thee krijg ik net weg, maar van het broodje eet ik slechts een paar happen. Hondsberoerd duik ik om vijf uur ‘s middags mijn bed in. Het weinige dat ik heb gegeten komt er weer uit. Yuk. Dit was echt niet mijn dag. Hopelijk is morgen beter…
- Kilometers vandaag: 22
- Kilometers totaal: 169
- Overnachting: Winederful Hostel & Café – Heel fijn hostel in het centrum van Logroño. De bedden hebben gordijntjes en er is een kleine keuken.
Camino dag 8: Bluuugh deel 2
Het is een onrustige nacht. Ik ben vaak wakker, maar val ook net zo vaak weer in slaap. In de ochtend voel ik me in ieder geval wat beter dan de vorige middag, dus sta ik vol goede moed op. De appel voor ontbijt gaat er in ieder geval zonder problemen in. Ik voel me echter niet goed genoeg om nu ergens uitgebreid te gaan ontbijten, dus hoop dat ik onderweg nog iets kan halen.
Rond een uur of 8 ga ik op pad, volgens mij zijn alle andere pelgrims al weg. De meeste gaan namelijk naar Nájera, zo’n 30 kilometer verderop. Dat is voor mij waarschijnlijk te ambitieus, maar gelukkig zijn er ook verblijfplaatsen op 12 en 18 kilometer vandaag, dus ik kan kiezen.
Het duurt even voor ik Logroño uit ben, de stad is een stuk groter dan ik verwacht. Het begint ook licht te regenen, het is voor het eerst dat ik in de regen loop op de Camino. Lange tijd loop ik door een stadspark.
Natuurlijk is er geen winkel of café te bekennen, dus na zo’n zes kilometer pauzeer ik bij een toiletgebouw samen met een brutale eekhoorn. Het is de enige droge plek die ik kan vinden. Ik heb gelukkig nog wat koekjes in mijn tas zitten, dus daar snack ik wat van. Het gaat nog niet van harte, mijn maag is nog niet helemaal tot rust gekomen.
Daarna volgt een klimmetje. Normaal gesproken heb ik daar geen problemen mee, maar vandaag is het de hel. Vooral in combinatie met wat modder is het echt zo zwaar. Ik voel me echt niet goed.
Ik ben dan ook ontzettend opgelucht als ik rond elf uur in Navarrete aankom. Zodra ik het stadje inloop maak ik de beslissing: ik ga niet meer verder vandaag. Na een kop thee in een café vol pelgrims zoek ik een albergue op waar ik meteen kan inchecken. Ik trakteer mezelf op een privékamer en lig de rest van de dag series te kijken in bed. Lekker lui en dan ben ik zelfs nog 14 kilometer dichterbij Santiago dan gisteren.
(Overigens hoorde ik dat ik niet de enige wandelaar was met buikklachten, dus er zal iets in het water/eten gezeten hebben.)
- Kilometers vandaag: 14 (volgens Strava, 12 volgens het boekje)
- Kilometers totaal: 183
- Overnachting: Albergue El Cántaro – Fijne plek om tot rust te komen.
Camino dag 9: Het zonnetje is terug!
Ik slaap als een blok en voel me echt zoveel beter! Ik ontbijt flink en ga rond half acht op pad. Qua route is het niet heel boeiend vandaag, hij volgt vooral de drukke snelweg A12. Af en toe gaan de vrachtwagens rakelings langs me (er zit gelukkig wel een hek tussen).
Na vijf kilometer heb ik de keuze; verder langs de snelweg of 800 meter omlopen via een dorpje. Ik kies voor het laatste en dat is echt prachtig. Er staan allemaal kunstwerken langs de weg en van de snelweg merk ik niets meer. In Ventosa is zelfs een bar geopend, perfecte timing voor een pauze met een broodje kaas en kop thee.
Mijn humeur is flink verbeterd merk ik als ik weer naar buiten stap. Op hetzelfde moment breekt de bewolking open en schijnt de zon vol in mijn gezicht. Met een grote glimlach loop ik verder, dit doet een mens goed. Het is overigens behoorlijk koud vandaag (drie tot vijf graden), maar als je zo doorstapt in het zonnetje merk je er niet zoveel van.
Kilometerslang wandel ik tussen de wijngaarden. Niet zo gek in La Rioja, want als de regio ergens bekend om staat is het wel wijn. Ik sta al om half twaalf voor de albergue in Nájera. Veel te vroeg, hij gaat pas om twee uur open. Ik twijfel even, zal ik doorlopen? Helaas is de volgende slaapmogelijkheid pas vijftien kilometer verderop en ik voel me nog niet fit genoeg voor zo’n lange dag. Ik dwaal door het stadje en check om twee uur in met Peter uit Hong Kong die ook veel te vroeg is.
Het is een donativo, je mag zelf weten wat je betaald (minimaal €6) en wat mij betreft de beste municipal albergue tot nu toe. Zeer ruim opgezet, goede bedden, fijne sanitaire ruimte en zelfs een keuken. Ik heb het geluk dat ik het eerste bed aan de kant van de deur toegewezen krijg, dus ik heb helemaal geen buren.
Na een paar uur relaxen ga ik nog even het stadje in om het grote klooster te bewonderen. Dit is de rustplaats van de koningen van Navarra en is tegen een rotswand gebouwd. In de grot achter de kerk heeft iemand ooit Maria gezien. Er staat nu een beetje een vreemd beeldje om mensen daaraan te herinneren.
Samen met Johannes en Wojta (uit Tsjechië) eet ik een lekkere pelgrimsmaaltijd in een typisch Spaans café. Het is echt zo fijn om me weer wat beter te voelen! Ik heb echt zin om morgen weer een wat langere wandeling te maken.
- Kilometers vandaag: 17
- Kilometers totaal: 200
- Overnachting: Albergue municipal peregrinos de Nájera – Gerund door vriendelijke vrijwilligers.
Camino dag 10: Veel kilometers én sneeuw!
Het is in de albergue een groot snurkfestijn, maar wonder boven wonder slaap ik goed. Ik ga ruim voor zeven uur op pad, wil vandaag proberen 31 kilometer te lopen en ik voel me echt goed. Het pad uit Nájera is prachtig, tussen de rode rotsen, wijngaarden en daarboven een mooie volle maan.
In het eerste dorpje op vijf kilometer is zowaar een café open, perfect voor een extra ontbijtje. Daarna ga ik als een speer, muziekje op en de ene kilometer na de andere over een lange onverharde landweg. Je kunt ver kijken vandaag, ik zie dan ook voor en achter me stipjes lopen. Veel pelgrims vandaag, hoe zal dit wel niet zijn als het echt druk is in mei/juni?
Het is weer behoorlijk koud en rond Cirueña begint het zowaar te sneeuwen. Een stuk minder erg dan regen, ik word er niet echt nat van. Wel bijzonder, ik kan me niet herinneren dat ik dit eerder heb gehad bij een langeafstandswandeling. In Cirueña zit een bar genaamd Jacobeo, daar moet ik natuurlijk even stoppen als bijna naamgenoot. Daarna loop ik een poosje samen net twee andere pelgrims; Yoshi uit Japan en Fabio uit Italië.
Santo Domingo de la Calzada is de grootste stad vandaag en heeft een prachtig oud centrum. Ik heb niet echt tijd (of zin) voor sightseeing en blijf doorlopen. Ik voel me zo goed vandaag en mijn benen hebben er ook zin in.
Weer ga ik een grens over: van La Rioja naar Castilla y León. Dit is de grootste regio van de Camino Francés en het zal wel even duren voor ik deze heb voltooid. Iets na drie uur arriveer ik in het piepkleine Redecilla de Camino. Hier is een kleine herberg met erg goede recensies en dat wilde ik zien.
Yoshi en ik zijn de enige gasten en worden volledig in de watten gelegd door eigenaar José. Hij vertelt eindeloos over de bijzondere mensen die hij heeft ontmoet en schotelt ons een heerlijke (speciaal voor mij vegetarische) pelgrimsmaaltijd voor. Van vermoeide benen merk ik amper iets, het is een heerlijke plek om te ontspannen.
- Kilometers vandaag: 33
- Kilometers totaal: 233
- Overnachting: Albergue Essentia – Kleinschalige herberg gerund door José, ontzettend gastvrij.
Camino dag 11: Easy peasy
Het is een beetje puzzelen tot Burgos. Er zijn maar weinig albergues open en niet op de “juiste” plekken of de recensies zijn slecht. Samen met Yoshi besluit ik om de route naar Burgos (ruim 60 kilometer) in 3 stukken te hakken, hierdoor hebben we drie relatief rustige dagen. Daarna ga ik wel weer wat extra kilometers per dag maken, anders kom ik niet op tijd aan in Santiago (ik heb nog geen stress hoor, moet makkelijk lukken).
Na een ontbijtje in de albergue (dit hebben we last minute bijgeboekt, want het is zondag dus we verwachten dat er onderweg niet veel open is) gaan we op pad. Het is ijskoud en er ligt zelfs een klein laagje sneeuw op de bergen en de dakpannen. Het is voor het eerst dat ik mijn handschoenen aantrek. We wandelen van het ene na het andere piepkleine dorpje en ontmoeten onderweg regelmatig Jose uit Mexico en Gene uit de VS. Verder is het rustig qua wandelaars.
Na zo’n zes kilometer komen we langs een klein tentje met een Colombiaanse eigenaar die net pão de queijo uit de oven haalt. Ik ken ze uit Portugal (Braziliaanse snack) dus bestel er snel een. De Colombiaanse versie is wat zoeter en groter. Het gaat er goed in!
Belorado is de grootste plek op deze etappe, maar zelfs hier zijn geen winkels open op zondag. We duiken een café in en bestellen wat hapjes uit de vitrine. Stuk voor stuk ontzettend lekker! Dit is ook de laatste plek voor Burgos waar je kunt pinnen en aangezien ik nog maar €10 heb is dat nodig. Ik betaal tijdens de Camino bijna alles met cash, de albergues hebben zelden een pinautomaat (in ieder geval niet degene die ik uitkies). De eerste pinautomaat is kapot, maar gelukkig vind ik er nog een. Nu heb ik in ieder geval weer even genoeg.
Het pad wijkt eindelijk iets van de snelweg af (daar liepen we bijna de hele ochtend naast) en gaat over een landweg door de groene heuvels gestaag omhoog. Met het zonnetje erbij is het echt genieten.
Tegen half twee komen we aan bij de herberg in een dorp met naar 40 inwoners. Weer zijn Yoshi en ik de enige twee gasten. Er zijn twee badkamers, dus we hebben er elk een. Wat een luxe hè?
Het is voor de rest een ontspannen middag en als diner krijgen we naar liefst 4 gangen met heel veel groente en als toetje yoghurt net fruit. Kijk mij eens gezond doen!
- Kilometers vandaag: 21
- Kilometers totaal: 254
- Overnachting: La Taberna de Espinosa – Klein maar fijn, gerund door een gastvrije familie.
Camino dag 12: -5 vol zon
Ik heb echt heerlijk geslapen in m’n bijna privéhostel. Het is echt heel koud als we de deur uitgaan, slechts -5. Toch is dik inpakken niet heel erg nodig, de zon komt steeds hoger aan de strakblauwe hemel te staan en het voelt soms best wel warm. Het landschap is in ieder geval prachtig om te zien met het dunne laagje ijs.
Al na drie kilometer duiken we een café in voor ontbijt. Alle locals die na ons binnen druppelen wensen ons stuk voor stuk “buen camino”, ze zijn in kleine dorpjes over het algemeen echt ontzettend vriendelijk. Na Villafranca begint een leuke uitdaging: steil omhoog en twaalf kilometer lang door een bos. Dit is volgens mij het langste stuk tot nu toe zonder enige voorzieningen, het doet me zelfs een beetje denken aan de Arizona Trail.
Het pad is, op wat modderige stukken, niet echt moeilijk, dus we zijn al snel in San Juan de Ortega. Hier is helemaal niets open, maar we treffen wel Jose en Gene en we lopen de rest van de dag samen verder. De laatste stop is in Agés, een van de mooiste dorpjes op de Camino tot nu toe. Goede plek voor een lunch en de laatste 2-3 kilometer naar Atapuerca zijn echt een eitje.
In Atapuerca overnachten we in een heel mooi nieuw hostel, zelfs bedden net gordijntjes. In tegenstelling tot de vorige albergues is het wat drukker, met maar liefst acht gasten, waardoor ook Johannes en Jacqui. Leuk om weer wat oude bekenden te zien! Lekker kletsen, ontspannen, wat eten en vroeg naar bed. Een heerlijk ontspannen dag, het lijkt wel vakantie.
- Kilometers vandaag: 21
- Kilometers totaal: 275
- Overnachting: Hostel La Plazuela Verde. Nieuwe, mooi ingerichte herberg met stevige bedden en gordijnen voor extra privacy.
Week 2 op de Camino was echt een beproeving, zowel lichamelijk als mentaal. Maar zoals gewoonlijk kom ik er weer bovenop en kan ik zonder al te veel problemen verder gaan met mijn Camino. Ik vind het verrassend snel gaan en het leven op de Camino is (veel) leuker dan ik had verwacht. Op naar week 3!
Lees verder: Camino Francés week 3: De beruchte Meseta
Lees meer over de Camino de Santiago
Ben je op zoek naar meer mooie verhalen of Caminotips? Ik schreef deze artikelen over de Camino de Santiago.
- Camino Francés lopen: praktische tips en persoonlijke ervaringen
- De Camino del Norte: Tips voor de kustroute naar Santiago de Compostela
- 17 leuke boeken over de Camino de Santiago
Daarnaast zijn er ook mooie boeken vol ervaringsverhalen. De onderstaande boeken zijn bijvoorbeeld erg leuk om te lezen.
Haast niets. – Als pelgrim op de camino naar Santiago de Compostela
Pelgrim – Een voettocht naar Santiago de Compostella
Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief voor meer reisverhalen, tips of inspiratie voor mooie bestemmingen.
Hoi, leuk dat je deze disclaimer leest! Deze website is mijn full time baan en zoals je misschien begrijpt is het onderhouden van een website zoals deze niet gratis. Daarom staan erop deze pagina een aantal affiliatelinks. Als jij iets koopt of boekt via deze links, dan krijg ik een kleine commissie. Het kost jou niets extra. Kijk op mijn steun-pagina voor meer informatie.
Leave a reply