Met de besneeuwde top van Baden-Powell als laatste beproeving, wandel ik naar mijn eindpunt van de Pacific Crest Trail: Acton op mijl 444.2.
In mijn vorige verslag vertelde ik hoe ik via een prachtige route langs Deep Creek en Silverwood Lake naar het gezellige dorpje Wrightwood liep. Na een korte pauze en een onverwacht spannend liftavontuur is het nu tijd voor de laatste etappes van mijn Pacific Crest Trail-avontuur.
Mount Baden-Powell
Ik slaap die nacht heel slecht, want ik kijk als een berg op tegen vandaag. Een paar mijl na Wrightwood ligt een stuk waar ik enorm tegenop zie. Na San Jacinto in week twee ben ik er wel achter dat ik lopen in (en door) de sneeuw echt niet leuk vind. Mount Baden-Powell ligt vol met sneeuw en die staat voor vandaag op het programma. Maar goed, ik moet verder met de trail, dus probeer ik mezelf zo goed mogelijk te motiveren voor deze klim.
Het eerste stuk bestaat uit een aantal switchbacks (haarspeldbochten), pittig, maar goed te doen. En dan begint de sneeuw. Eerst kan ik de switchbacks nog redelijk volgen, maar op een gegeven moment gaat het recht de berg op. Dat is zwaar! Gelukkig zijn er voor mij al veel anderen geweest die de berg beklommen hebben, dus kan ik het pad goed volgen door simpelweg hun voetstappen te volgen. Bijna op de top houd ik nog even twee minuten stilte om 11.00 uur (20.00 uur in Nederland), het is namelijk vier mei. Niet veel later sta ik op de top, wel weer een echt overwinningsmomentje!
Dan komt het spannendste deel: weer naar beneden. En dat is met sneeuw best wel eng. Ik ben samen met Ashley als ik een flinke schuiver maak, ik glijd twee meter de berg af. Het lukt me niet om op te staan (probeer dat maar eens met een enorme backpack op je rug, op een steile helling vol sneeuw), dus ga ik voor plan B: nog eens drie meter naar beneden glijden, naar een boom waar het stukje eromheen sneeuwvrij is. Dat blijkt een goed plan (hoewel ik het doodeng vind), want daar kan ik weer opstaan en terug naar boven klimmen.
Ik vind lopen op sneeuw nu helemaal eng, dus ik ben blij dat Ashley erbij is. Het is nog zes mijl naar de dichtstbijzijnde campground en de tocht ernaartoe lijkt eeuwig te duren. Ik ben kapot en zo blij als ik er eindelijk ben!
- Aantal mijl gelopen op dag 30: 12.3
- Totaal gelopen van de PCT: 383.9 mijl
Kamperen tussen de beren?
Ik slaap echt supergoed, zo fijn! Het is behoorlijk koud, dus ik sta wat later op en vertrek rond kwart voor acht. In het begin ligt er nog steeds wat sneeuw en ijs, dus ik ben best wel bang. Maar ik kom er zonder problemen doorheen en daarna lijkt het langzaam te verdwijnen. Tussen de bomen door geniet ik regelmatig van prachtige uitzichten.
Ik loop vandaag veel alleen en dat vind ik eigenlijk best lekker. Berg op, berg af, en via een stukje asfaltweg (detour in verband met een zeldzame kikker) kom ik uit op een camping waar ik volop kan genieten van wat Trail Magic. Sommige mensen vinden het leuk om iets te doen voor de hikers van de PCT, dus af en toe kom je een verrassing tegen. Vandaag is het een bear box (er schijnen hier beren voor te komen) vol eten en drinken. Yum!
Uiteindelijk zet ik mijn tent op in een bos, naast een riviertje. Het eerste uur ben ik nog alleen, maar daarna komt Ashley er ook bij staan. Nu hopen dat er geen beren komen vannacht.
- Aantal mijl gelopen op dag 31: 13.4
- Totaal gelopen van de PCT: 397.3 mijl
Mijl 400! (het eind is in zicht…)
Geen beren gehoord of gezien, gelukkig. Wel een heel mooi begin van de dag: ik passeer mijl 400! Toch een bijzonder moment.
Het weer is een beetje gek vandaag. Meestal is het zonnig, maar ineens valt er wat regen. Echt warm wordt het niet, dus ik blijf maar lekker doorlopen om warm te blijven. Wat wel heel tof is: er staan tussen de dennenbomen af en toe een paar enorme sequoia’s. Zo gaaf om te zien!
Ashley en ik vinden uiteindelijk een prachtige plek om te kamperen: op een berg, boven de wolken. De zonsondergang is dan ook echt genieten. Wat een plek om de dag af te sluiten. Dit is absoluut mijn favoriete kampeerplek op de PCT.
- Aantal mijl gelopen op dag 32: 17.4
- Totaal gelopen van de PCT: 414.7 mijl
De laatste volle dag…
Ondanks de mooie kampeerplek slaap ik niet zo goed. Er staat veel wind en er zijn later op de avond nog een paar kampeerders bijgekomen. Een van die mensen laat de hele tijd scheten, haha. Wel grappig, maar ook irritant als je wilt slapen.
De tent is kleddernat die ochtend (daarom sta ik toch liever onder bomen), want we staan in de wolken. Het is dan ook behoorlijk fris. De hele dag loop ik regelmatig ín de wolken, er is dan ook weinig zicht. Maar af en toe kom ik erboven en dat is wel schitterend hoor! Ik loop veelal alleen, wat prima is, want dan kan ik nog even reflecteren op de afgelopen weken.
Wat trouwens heel bijzonder is: ik heb al dagen zin in Coca-Cola. Iets wat ik zelden drink, maar hier droom ik echt van een koud blikje. Wat schetst mijn verbazing? Ik kom op een gegeven moment een koppel tegen dat me spontaan een blikje cola uit hun koeltas geeft. Hoe bijzonder!
Ik loop vandaag flink wat mijlen, het is wat dat betreft mijn langste dag op de PCT. Kamperen doe ik met een aantal anderen bij een ranger station. Er is zelfs een toilet. Wat een luxe!
- Aantal mijl gelopen op dag 33: 21.4
- Totaal gelopen van de PCT: 436.1 mijl
Acton: het einde van mijn tijd op de Pacific Crest Trail
De laatste dagen gaan snel voorbij. Voor ik het weet, is het mijn laatste dag op de trail en heb ik nog maar 8 mijl te gaan tot mijn einddoel: de KOA in Acton. De ochtend start in de wolken en het eerste wat ik zie is een kolibrie die een tijdje naast me blijft hangen. Wat zijn dat toch mooie vogels! Al snel kom ik boven de wolken uit en is het superzonnig. Wat een mooie laatste dag op de trail.
Ik doe rustig aan, heb geen haast en vind het ook best gek dat dit het einde is van mijn avontuur op de Pacific Crest Trail. De tranen staan in mijn ogen als ik de laatste stappen zet. Zo vreemd dat het nu voorbij is. Ashley staat me op te wachten en maakt nog even een foto van me: I did it! 444.2 mijl van de Pacific Crest Trail in 33,5 dag.
- Aantal mijl gelopen op dag 34: 8
- Totaal gelopen van de PCT: 444.2 mijl
Het is pas 11 uur ‘s ochtends als ik van de trail stap en het voelt zo gek om nu klaar te zijn! Het ging veel sneller dan ik had verwacht en hoewel het echt niet altijd leuk was (de pijn in mijn nek door mijn rugzak, altijd vies zijn, de sneeuw), heb ik er toch voor het overgrote deel enorm van genoten. Wat een avontuur!
Op de KOA in Acton (KOA zijn wat luxere campings; deze heeft onder andere warme douches, een zwembad en een hottub) kom ik als eerste Joyride tegen. Hij was onderdeel van mijn oorspronkelijke trailfamily en ik heb hem na mijl 150 niet meer gezien. Zo tof om hem weer te zien! Samen met Ashley gaan we gezellig eten in een saloon in het dorpje Acton, dat helemaal in Wild West-stijl is. Ook haal ik mijn pakjes op bij het postkantoor: al mijn spullen, inclusief mijn laptop, hebben de tocht overleefd. Zo fijn!
‘s Avonds komen ook Sarah en Bidet-Day (trailname) naar de camping. Een supergezellige reünie van mijn oorspronkelijke trailfamily. We waren samen tijdens de eerste twee weken van de trail en zijn elkaar halverwege kwijt geraakt. Iedereen blijft een paar nachten op de camping om bij te komen en omdat het gewoon reuzegezellig is. We kletsen veel, zitten steeds in de warme hottub (het is momenteel helaas niet echt lekker weer in Californië), eten veel en drinken bier en wijn.
Op mijn laatste avond (10 mei) heeft Bidet-Day cadeautjes en een grote taart voor mij en Joyride, wij zijn namelijk allebei op 13 mei jarig. We eten hem helemaal op met een groep hikers. Smaakt erg goed!
Zaterdagochtend neem ik afscheid van iedereen. Ze brengen me naar het treinstation van Acton, waar ik op de trein stap naar Los Angeles. Een beetje met een dubbel gevoel. Ik vind het jammer om afscheid te nemen van al die toffe mensen die ik de afgelopen weken heb leren kennen en van het simpele leven op de trail. Maar ik heb ook weer zin in een nieuw avontuur: op naar Hawaï!
Lees nu reisverslag #7: Ik ben op Hawaii! | Mijn verjaardag op Oahu
Wil je meer over mijn avonturen in Amerika lezen? Kijk dan op deze pagina.
Meer lezen over de Pacific Crest Trail?
Wil je zelf meer weten over de Pacific Crest Trail of inspiratie opdoen voor een eigen avontuur? Neem een kijkje bij deze tips en bronnen.
Boekentips
Er zijn verschillende Nederlanders die de hele Pacific Crest Trail hebben gelopen en daar een mooi boek over hebben geschreven:
- Alleen – Tim Voors
- Zes miljoen stappen – Lies Dieben
- The Pacific Crest Trail (praktische gids)
Lees voor meer boekentips dit artikel: Leuke boeken over de Pacific Crest Trail.
Tips op deze website
- Tips voor de Pacific Crest Trail: wandelen van Mexico naar Canada
- Bevoorrading en eten op de Pacific Crest Trail (PCT)
- Paklijst voor de Pacific Crest Trail: dit had ik allemaal mee
Ik heb mijn rondreis in Amerika helemaal zelf samengesteld. Op deze pagina kun je alle websites zien die ik gebruik voor het boeken van een onvergetelijke vakantie in Amerika.
Wil je meer mooie reisverhalen lezen? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief voor persoonlijke updates of kijk op de pagina met reisverslagen.
Deze website is mijn fulltime baan en zoals je je kunt voorstellen, brengt het onderhouden ervan kosten met zich mee. Als je iets boekt of koopt via de links in dit artikel of op deze pagina, help je mij enorm. Dankjewel voor je steun!
Leave a reply