Dat reizen niet altijd gaat zoals je verwacht bleek wel tijdens mijn bezoek aan Huacachina. Ik had een ongeluk en voelde me daarna knap beroerd.
Regen in Paracas
Na een paar fijne dagen in Paracas is het tijd om verder te reizen. In de ochtend gebeurt er echter iets onwaarschijnlijks: het regent! Nou denk je vast, dat is toch niet zo gek? Nou, dat is wel het geval in Paracas, want er valt hier slechts 8 millimeter per jaar.
Na het ontbijt loop ik naar het busstation, tijd om de zon op te zoeken! Ik zit weer lekker voorin (de mooiste uitzichten) en tijden de gehele busrit van anderhalf uur blijft het regenen. Pas als ik aankom in Ica is het droog.


Vanaf hier neem ik de taxi naar Huacachina en ik sta in no time bij m’n hostel (The Upcycled Hostel), en ik vind echt het mooiste hostel van mijn reis in Peru tot nu toe. Hoewel de kamers natuurlijk dicht zijn, is de rest van het hostel open.
De gebouwen liggen allemaal rondom een grote tuin vol leuke zitjes. Daar is ook een een bar/restaurant, een zwembad en een lieve hond die ik meteen mee wil nemen. Ik blijf hem maar knuffelen! Helaas is het qua frisser dan verwacht, hoewel het niet meer regent, is het nog wel erg bewolkt.
Toevallig tref ik in mijn slaapzaal Frank (Australiër die ik ken uit Lima) en samen lopen we even naar Huacachina, de beroemde oase. Ons hostel ligt daar namelijk net buiten, dus we moeten altijd een stukje lopen om er te komen. Wat ik niet zo erg vind, want daardoor heb je veel minder last van de herrie die de buggy’s maken. Deze scheuren namelijk met een flinke snelheid door de duinen.



Na een lekkere lunch neem ik afscheid van Frank (hij gaat zo’n buggytour doen) en klim ik de duinen op. Wat is dit een bijzondere plek! Ik klim naar een van de hoogste duinen boven de oase en zit daar heerlijk te genieten van het uitzicht (met mijn boek) tot het donker wordt. Op gegeven moment gaan de lichtjes aan en kun je Ica goed zien liggen. Heel gaaf!


In het hostel trek ik vrijwel al mijn kleren aan, want de temperatuur is flink gedaald. Ik bestel een maaltijd in het hostel en het smaakt erg goed. Ook drink ik een glas wijn van de wijn die ze hier in de regio maken. Hij is erg lekker!
Sandboarden in Huacachina
De volgende ochtend boek ik meteen een buggytour voor die middag, want dit is ongeveer het enige wat je kunt doen in Huacachina. De zon komt tevoorschijn en ik lig een paar uur lang lekker boeken te lezen in mijn bikini aan het zwembad. Zalig zo’n vakantie in je reis!


Aan het eind van de dag komt de buggy ons ophalen. We crossen door de zandduinen, af en toe voelt het alsof je in een achtbaan zit, supertof!


Dan mogen we gaan sandboarden en de eerste keer gaat dat vanaf een kleine duin, mooi om even te oefenen. Je moet op je buik op een board gaan liggen en dan glij je naar beneden. Het gaat best snel en het is erg leuk om te doen. Je zit alleen wel helemaal onder het zand als je beneden bent.

En dan gaat het mis…
De tweede keer gaan we vanaf een veel hogere duin en dat vond ik best wel spannend. Maar ja, iedereen doet het, dus waarom zou ik het niet doen? Ik ga liggen, zet me af en ga razendsnel naar beneden.
Te snel, veel te snel. Nog voor ik helemaal beneden ben schiet het board onder me vandaan. Koppeltje duikend als een soort lappenpop stort ik omlaag. Ik voel dat ik af en toe een klap op mijn hoofd krijg en de wereld tolt rond.
Als ik eindelijk stil lig hoor ik allemaal mensen roepen, “Are you ok?” Ik lig plat op mijn buik, in mijn mond proef ik alleen maar zand. Een beetje beduust zie ik mijn zonnebril verderop liggen, en die pak ik eerst. Wonder boven wonder is die nog heel!
Ik heb wel pijn, maar voel me verder wel redelijk en heb volgens mij niets gebroken. Maar wat was dit schrikken! De anderen in mijn groep zeiden ook dat het er echt niet goed uitzag. Er volgt daarna nog een duin waar je kunt sandboarden, maar die sla ik over. Ik zit nog flink na te trillen in de buggy, waar de tourguide me ook nog wat pisco wil geven. Drank na zo’n val? Nee, dank je.
De middag eindigt gelukkig wel heel mooi, op een hoge duin tijdens zonsondergang. Wat een plaatje!



‘s Avonds duik ik vroeg mijn bed in met een ibuprofen, ik heb het gevoel dat het ergste nog moet komen.
De meest ellendige dag van mijn reis
De ochtend erna voel ik me nog wel redelijk (ik publiceer zelfs een blog), maar in de loop van de dag ga ik me steeds slechter voelen. De pijn valt nog wel mee, maar ik voel me zo beroerd! Ik ben alleen maar misselijk. Ik lig dan ook de hele middag als een hoopje ellende op een bank in de schaduw (zo zonde van het supermooie weer). Ik moet regelmatig overgeven, dus ik blijf in de buurt van een toilet.
Alles wat ik eet (bijna niks) of drink (zelfs water of kamillethee) komt er weer uit. Ik voel me echt urenlang verschrikkelijk. Aan het eind van de dag heb ik niks meer in mijn lijf en gek genoeg voel ik me toen wel goed genoeg om toch de nachtbus te nemen naar Arequipa.
Nou is dat een veel grotere stad en zitten daar ook de dokters die Engels spreken, dus ik wil liever daarheen, dan in Huacachina blijven. In de bus hou ik vrijwel 10 uur lang mijn ogen dicht en dommel ik af en toe weg. Echt goed slapen lukt niet. Ik hoef gelukkig niet meer over te geven, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook amper wat eet of drink. Echt lekker voel ik me niet en ik heb inmiddels best veel pijn van de val. Ik ben dan ook erg blij als de zon opkomt en Arequipa in zicht is.


Tijd voor een dokter
In het hostel (Limbo Jump Hostel) kan ik gelukkig meteen terecht. Ik sta trillend op de stoep en barst bijna in tranen uit. De eigenaar helpt me meteen door me naar een bed te sturen en een dokter voor me te bellen.
Ik moet wat testen doen en ze checkt of ik niet een hersenschudding is (waar ik heel bang voor was omdat ik zoveel moest overgeven). Maar het valt gelukkig mee, de dokter concludeert dat ik aan de val niet meer dan flinke spierpijn heb overgehouden. Hier kan ik bij de apotheek wat pijnstillers en spierverslappers halen.
Ze vertrouwt alleen mijn nier niet, die doet namelijk flink pijn en ik kan geen eten binnenhouden. Ze laat mijn urine en bloed testen en daaruit blijkt dat ik een blaastontsteking heb. Ik was op iets ergers voorbereid, dus het valt gelukkig mee.

Na een paar uur slaap ben ik naar de apotheek gehaald en nu zit ik aan de antibiotica. Ik doe heel rustig aan en probeer ik langzaam weer wat te eten. Ik heb al een halve meloen en een broodje met kaas binnen kunnen houden, joepie! Van Arequipa heb ik nog maar weinig gezien, maar dat komt goed, want ik ben hier nog wel een paar dagen. En ik verwacht dat ik me ook snel beter ga voelen. Maar wat waren de afgelopen dagen een vreemde achtbaan!
Lees nu mijn volgende reisverslag: Arequipa en de Colca Canyon | Reisverslag Peru #6
- Overnachting Ica/Huacachina: The Upcycled Hostel
- Overnachting Arequipa: Limbo Jump Hostel
- Kijk op deze pagina om alle reisverslagen van mijn reis in Peru te lezen.
Wil je meer lezen over Peru?
Ter voorbereiding van een reis naar Peru is het altijd handig om een reisgids te hebben voor meer praktische tips en inspiratie. Bijvoorbeeld ANWB Wereldreisgids – Peru.
Daarnaast kun je op deze website ook meer tips vinden voor een vakantie in Peru. Lees ook:
- Paklijst Peru: dit is handig om mee te nemen
- Wat te doen in Arequipa? 11 tips voor de “Witte Stad”
- Backpacken in Peru: praktische tips om je voor te bereiden
Wil je meer mooie reisverhalen lezen? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief of kijk op de pagina met reisverslagen.
Boek een reis naar Peru
Wil jij Peru ook bezoeken? Je kunt heel gemakkelijk zelf een droomreis in elkaar zetten. Zelf maak ik gebruik van de onderstaande websites voor het plannen en boeken van mijn reis.
- Vliegtickets: KLM. Dagelijks rechtstreeks vluchten van Amsterdam naar Lima.
- Accommodaties: Booking.com of Hostelworld.
- Bustickets: Busbud. Binnen Peru reis je het beste per bus, de langeafstandsbussen zijn erg goed en meestal krijg je zelfs iets te eten.
- E-sim: Airalo. Zo kun je ter plekke makkelijker navigeren en je vrienden en familie op de hoogte houden van je reis.
- Reisverzekering: FBTO. Reis je meer dan 3 weken per jaar? Dan is een doorlopende reisverzekering vaak voordeliger. Voor Peru moet je de module “werelddekking” aanzetten.
- Tours & activiteiten: Get Your Guide.
Deze website is mijn full time baan en zoals je misschien begrijpt is het onderhouden van een website zoals deze niet gratis. Daarom zou ik het fijn vinden als je iets koopt of boekt via de links in dit artikel of op deze pagina. Dankjewel!



Wat balen! Heb je niet (ook) voedselvergiftiging? Hugo heeft dat ook een hele dag gehad namelijk toen wij er waren. Dat was wel snel over, dus dat scheelt dan hopelijk weer. Maar het zat je niet mee inderdaad.. Toen wij in Huacachina waren was het ook bewolkt, misschien ook een beetje het seizoen?
Voedselvergiftiging is niet uit de tests gebleven. Vond het zelf ook wel wat raar. Gelukkig nu weer helemaal ‘goed’!
Wow, dat is schrikken Hopelijk voel je je snel beter en kun je nog wat meer van Arequipa zien.
Dat is zeker gelukt! Arquipa is echt een hele mooie stad.
Wat een pech zeg dat dit tijdens je reis gebeurt. Hopelijk voel je je snel weer beter en kun je nog lekker genieten van het mooi Peru! Die val klinkt pijnlijk, sandboarden lijkt me gaaf, maar nu dus ook vrij eng :p Je foto’s zijn weer prachtig!
Ja, was ook behoorlijk pijnlijk (voel het een week later nog steeds een beetje). Maar sandboarden is wel heel tof hoor en bij (bijna) iedereen gaat het wel goed.
Ik had deze post nog helemaal niet gelezen! Wat vervelend dat je tijdens het sandboarden gevallen bent! Ik heb het bewust niet gedaan, want ik ben echt zo iemand die heel makkelijk valt dus ik zag mezelf al gaan! Vervelend dat jij dat hebt moeten meemaken! De artsen in Arequipa klinken wel goed! Fijn dat ze je zo goed onderzocht hebben!
Haha, ik ben ook een enorme kluns, dus had het beter niet kunnen doen ;) Maar goed, achteraf is het wel een goed verhaal haha!
Wat een schrik! Ik heb contact met je gehad op Instagram, maar heb het hele verhaal gemist. Wat een ellende joh!
haha, ja, dat was echt even schrikken. Gelukkig nu weer zo goed als nieuw :)
Oei zeg, dat is schrikken! Zeker als je naderhand toch er niet lekker van bent. Ik heb een paar weken geleden in de woestijn van Saoudi Arabië gesandboard, maar wel zitten. En die duin was zeker geen 100 meter, maar ik schrok al van de hoogte en vond het reuze eng. De tweede keer probeerde ik met mijn voet bij te sturen, en kukelde ik om. Zand overal, maar geen pijn. Erna lekker bbq gedaan en ook genoten van een prachtige zonsondergang
Klinkt ook erg goed! Zand had ik inderdaad ook overal zitten, duurde zeker een paar dagen voordat m’n oren weer schoon waren, haha!