Na 4 dagen in Huaraz vind ik het wel mooi geweest en reis ik weer naar terug naar het zuiden, om een paar dagen te chillen op een van de droogste plekken ter wereld: Paracas. Hier bezoek ik de Islas Ballestas en Paracas National Reserve.
Met de nachtbus naar Paracas
Na een dagje chillen in Huaraz (met veel spierpijn) is het tijd voor een nieuw avontuur: ik ga voor het eerst met een nachtbus. Hoewel ik wel lekker lig, lukt het me maar niet om te slapen. De weg door de bergen zit vol haarspeldbochten (en diepe afgronden, dat weet ik nog van de heenreis) en is nogal hobbelig. Als we eenmaal de bergen uit zijn, wordt het wat rustiger. Tot we bij Lima zijn, daar is het zelfs om 5 uur ’s ochtends al een drukte van jewelste. Toeteren als een gek en overal staat file.
Ik heb om half 8 een aansluiting op de volgende bus naar Paracas, maar door de files wordt mijn overstap wel erg krap. Officieel zouden we om half 7 op het busstation zijn, maar we rijden pas om 20 over 7 het terrein op. Spannend! Gelukkig is de bus naar Paracas iets vertraagd (vertraging heb ik nog niet eerder meegemaakt bij Cruz del Sur), dus ik red het makkelijk.
De tweede rit duurt slechts 3,5 uur en zowaar dommel ik een paar keer weg. Voordat ik het weet zijn we in het dorpje Paracas, waar het echt heerlijk rustig is ten opzichte van Lima en Huaraz. Na een lange lunch mag ik inchecken in mijn hostel (Kokopelli Hostel Paracas) en kan ik eindelijk douchen. Zo fijn! Ik voel me al een stuk wakkerder en dwaal nog een beetje over de boulevard. De zon gaat onder en de boten vol vogels (daar staat Paracas om bekend) is een prachtig plaatje om te zien.
Op naar de Islas Ballestas
Ik ga rond 9 uur slapen en word rond 6 uur uitgerust wakker, zo fijn! Om 8 uur staat er een boottour naar de Islas Ballestas op het programma, de must see in Paracas. We worden met een stuk of 30-40 man in een speedboot gestopt en daar gaan we. Ik zit vrij ver achteraan, midden in de lucht van de uitlaatgassen, bah! De eerste stop is Candelabra, een eeuwenoude tekening in de woestijn.
Dan varen we door naar de eilanden, en ik geloof niet dat ik ooit zoveel vogels heb gezien. Een bijzonder gezicht! We spotten al snel een zeeleeuw en een paar pinguïns, zo leuk! Daarna zelfs een hele groep pinguïns.
Op dat moment vind ik de boottocht niet zo leuk meer, rondom het groepje pinguïns varen namelijk nog 5 andere boten en ik zie alleen nog maar uitlaatgassen. Zo sneu voor de dieren!
Daarna zien we nog wel een paar andere zeeleeuwen en veel vogels, maar echt genieten kan ik niet meer. Ik weet dat eco-tourisme in Peru nog niet echt bestaat, maar dit vind ik wel heel erg. Ik ben dan ook blij als we weer in Paracas zijn.
Op de fiets door Paracas National Reserve
Het nabijgelegen Paracas National Reserve wordt door de meeste mensen bezocht met een bustour, maar ik besluit het anders te doen. Van een paar meisjes in mijn hostel had ik gehoord dat het ook prima op de fiets kan, en dat je dan alle tijd hebt om alles te bekijken. Ik huur dan ook een mountainbike en ga op pad. Stiekem is het wel weer erg lekker om te fietsen, gek dat je dat zo kunt missen op reis!
Nadat ik me bij de ingang heb ingeschreven als bezoeker, fiets ik het park in. Het is zo’n 10 kilometer naar het eerste viewpoint (ik begin meteen bij de verste, dan valt het daarna mee) en ik heb de wind vol tegen. En dat is best wel zwaar, zeker op deze slechte weg en met de heuvels. Gelukkig heb ik iets van 25 versnellingen, dus daar speel ik veel mee. Onderweg stop ik regelmatig om een paar plaatjes te maken, ik vind het prachtig.
Op gegeven moment ben ik bij de kust en geniet ik van het mooie uitzicht. Bij het viewpoint daarna kom ik bussen vol toeristen tegen, iedereen bezoekt op hetzelfde moment dezelfde plek, superdruk! Gelukkig vertrekken ze snel en ben ik weer helemaal alleen. Ik fiets langs de kust, en stop regelmatig om wat foto’s te maken. Ik kom vrijwel niemand tegen, heel bijzonder.
Na een stop bij Playa Rioja (een rood strand) zie ik een klein dorpje en een hoop vissersboten, een goede plek om te lunchen. Na een pittige rit (weer wind tegen en de weg is niet normaal zo slecht) kom ik daar aan en gaat spontaan de zon schijnen. Die had ik niet meer verwacht vandaag! In het zonnetje geniet van ik van een lekker visje met patat.
Ik klim nog even naar boven naar het viewpoint en oh my, wat is het hier prachtig!
De weg terug naar Paracas is een makkie, bijna alles gaat naar beneden (hoef amper te trappen) en ik heb wind mee. Toch stop ik nog een paar keer om wat (spring)foto’s te maken in de lege woestijn. Het zand in combinatie met de blauwe lucht is zo mooi!
De laatste stop voor Paracas is een flamingo viewpoint. En ja, ze staan er echt! Helaas te ver weg om het echt goed te zien, of om op de foto te zetten. Maar ik heb in ieder geval ook nog eens flamingo’s gezien vandaag.
Tegen 5 uur ben ik moe maar voldaan terug in het hostel. De boottour viel tegen, maar de fietstocht was fantastisch. Tijdens happy hour drink ik wat pisco sours met wat mede hostelgenoten en duik ik weer redelijk op tijd m’n bed in. Morgen een nieuwe bestemming: Huacachina!
Lees nu mijn volgende reisverslag: Pech in Huacachina | Reisverslag Peru #5
Wil je al mijn reisverslagen uit Peru lezen? Kijk dan op deze pagina.
Wil je meer lezen over Peru?
Lees dan ook een van deze artikelen:
– Wat kost een reis in Peru?
– Fietsen in Paracas National Reserve (Peru)
– De perfecte route voor een maand in Peru
Hele herkenbare foto’s allemaal! Ik moet mijn reis nog even mentaal verwerken, haha dat duurt bij mij altijd een paar maanden, en dan ga ik er ook over schrijven! Leuk om jouw verhalen er nu al over te lezen :-)
Leuk om te horen :) Ik ben ook erg benieuwd naar jouw belevenissen.