Bijna een jaar heb ik hiernaar uitgekeken: de Inca Trail. Voor vertrek voel ik wel een beetje spanning, kan ik dit wel aan? In deze blog neem ik je mee op een van gaafste wandelingen die ik ooit heb gedaan.
Daar gaan we!
Ik doe natuurlijk geen oog dicht de nacht voor vertrek, ik ben zenuwachtiger dan ik dacht! Gezien mijn gezondheidsproblemen de laatste maanden blijft het in mijn hoofd spoken, kan ik het wel aan, zo’n meerdaagse trek? Ik douche nog even snel in mijn fijne hostel en kan hier gelukkig ook mijn backpack voor een paar dagen achter slot en grendel achterlaten.
Om vier uur wordt ik opgehaald (uiteraard weer midden in de nacht) en voordat ik het weet zitten we in een comfortabele bus (ik krijg zelfs een kleedje) naar Ollantaytambo. Een leuk plaatsje midden in de Heilige Vallei, waar ik helaas geen tijd heb om op ontdekkingstocht te gaan. Niet veel later komen we aan bij onze ontbijtplek, waar ik meteen kennismaak met de rest van de groep. De groep bestaat uit twee Amerikaanse stellen (Texas & Arizona), een stel uit Nieuw-Zeeland, een tante en haar nichtje uit Argentinië en een gezin uit Zweden. Ik ben de enige soloreiziger, dat had ik gek genoeg niet verwacht. Het is een leuke groep en iedereen kan meteen goed met elkaar opschieten. We maken een groepsfoto (er zullen er nog veel volgen) bij het startpunt van de trail en we gaan op pad!
De eerste dag op de Inca Trail
De eerste dag lopen we langs de rivier door een landschap vol cactussen. We hebben een goed tempo, niet te snel en niet te langzaam en pauzeren regelmatig even. Dit is prima vol te houden! Al snel zien we een eerste Inca ruïne, gaaf om die zomaar opeens te zien opdoemen.
Niet veel later komen we aan bij de plek voor de lunch. De porters (de mensen die alle spullen dragen, per persoon 25 kilo!) hadden ons onderweg al ingehaald en hebben alles klaargezet. Wat een organisatie! We eten een driegangenmaaltijd (ceviche, soep en dan nog een enorm buffet) en komen daarna bij in het zonnetje met een kopje thee. Wat een luxe!
Daarna is het nog een kleine twee uur wandelen naar het eerste kamp. Ik kom bijna als eerste aan, had zo nog een paar uur door kunnen wandelen. Vind het echt zo mooi en het is goed te doen. Ik krijg een enorme tent toegewezen en het uitzicht is geweldig. De rest van de avond regent het heel hard, maar het boeit me niks. Wat een avontuur!
Dead woman’s Pass
De tweede dag van de Inca Trail wordt omschreven als de zwaarste, we moeten maar liefst twee passen over. De ‘wekker’ bestaat uit de gids en een paar porters die om 4.45u een kopje coca thee komen brengen, goedemorgen! Na een lekker ontbijt gaan we iets voor zes uur op pad. We kunnen dit! Meteen recht omhoog en er komt geen einde aan de trappen. Het enige dat je kunt doen is telkens een stap vooruit zetten, dus dat is het enige wat ik kan denken. Na twee uur omhooglopen hebben we een korte pauze, waar we onze eerste lama’s spotten.
Daarna is het nog twee uur omhoog lopen en het laatste stuk (in de zon) is inderdaad erg zwaar. Maar het lukt, na vier uur traplopen zijn we op 4215 meter en hebben we Dead woman’s Pass overleefd!
Het pad naar beneden geniet ik met volle teugen, wat is het hier mooi!
Voordat we het weten komen we aan bij de lunchplek, waar we even languit mogen genieten van het zonnetje.
En nog een keer omhoog
In no time is de lunch op en moeten we weer vertrekken. Er volgt namelijk nog een tweede pas. Overigens is onze organisatie een van de weinige die twee passen op deze dag doet, de meeste groepen blijven kamperen op de plek waar wij lunchen. Hoewel dit slechts 400 meter stijgen is (de eerste 900 meter), valt deze me veel zwaarder. Het lijkt wel alsof de traptreden veel hoger en ongelijker zijn en mijn benen zijn zo moe!
Gelukkig is het ‘slechts’ twee uur lopen naar de top en de weg naar beneden is wederom prachtig. Aan het eind komen we nog langs een indrukwekkende Inca ruïne en zien we steeds meer wolken. Het is een indrukwekkend gezicht.
Het laatste stuk naar de camping wandelen we door een woud van bamboe, de jungle is in zicht. Na bijna 12 uur wandelen ben ik echt zo blij als ik rond half zes bij mijn tent ben! Iedereen is ook uitgelaten tijdens happy hour (thee met popcorn) en het diner. We hebben de eerste twee dagen van de Inca Trail overleefd!
Dag drie en vier zijn een stuk relaxter, maar daarover meer in het volgende reisverslag.
Lees nu mijn volgende reisverslag: Machu Picchu: het einde van de Inca Trail | Reisverslag Peru #10
Wil je alle reisverslagen van mijn toffe reis in Peru lezen? Kijk dan op deze pagina.
Meer lezen over wandelen in Peru?
Lees dan ook deze artikelen:
– Wandelen in Pisac – Heilige Vallei in Peru
– Hoe & wat: de Inca Trail
– Wandeling naar Laguna Wilcacocha (Huaraz, Peru)
Wat een gave ervaring zeg! Dit staat heel hoog op mijn bucketlist, het lijkt mij zo ontzettend mooi en gaaf! Ik ben benieuwd naar dag 3 en 4. mooie foto’s heb je gemaakt!
Ja, was echt fantastisch. Dag 3 & 4 staan nu ook online :)
Wat stoer dat je dit gedaan hebt! Ik zou dit denk ik helemaal niet kunnen, dus ik heb het van mijn lijstje afgeschrapt. Ik zou wel graag meerdaagse treks doen in andere landen, dus ik moet mezelf hoe dan ook in shape krijgen :-)
Het viel me echt ontzettend mee. Ik was helaas niet zo in shape als ik wilde voor vertrek, maar heb expres in Peru wat korte wandelingen gedaan. Dat bleek een goede training te zijn :)
Jeetje wat een ervaring. Ik kom via FB op je blog terecht. Prachtige foto’s en leuk om je verhaal te lezen. Ik ben benieuwd naar meer!!
Dank je wel en welkom op mijn blog :)