De laatste twee dagen van de Inca Trail staan in het teken van Inca ruïnes. Met natuurlijk als absolute hoogtepunt Machu Picchu. In dit reisverslag neem ik je mee.
On the road again
Op de derde dag mogen we uitslapen tot 5.45u. Klinkt vroeg, maar als je bedenkt dat we elke avond om 8 uur in bed liggen valt het best mee. Als ik mijn tent openrits zie ik voor het eerst op wat voor plek we staan (toen we aankwamen was het bewolkt). We staan op een klif en overal zie ik oerwoud en besneeuwde bergtoppen. Wauw, hier had ik nog best een nachtje kunnen blijven!
Na het ontbijt gaan we weer op pad. De derde dag van de Inca Trail is er eentje met weinig wandelen en veel uitleg (dus pauzes). We wandelen langs de bergkliffen (wat een uitzichten) en krijgen uitleg over verschillende bomen en planten. De gidsen laten zelfs zien hoe je touw maakt van gras. De zon is ook al snel aanwezig, het is een heerlijke warme dag en dat is erg fijn na al die koude nachten.
Op gegeven moment komen we bij een uitzichtpunt waar we Aguas Calientes zien liggen. Bij dit dorpje ligt de toegangsweg naar Machu Picchu, we zijn dus al heel erg dichtbij. Ook zien we vanaf dit punt diverse grote Inca ruïnes, een erg bijzonder gezicht. Het is hier allemaal zo begroeid, hoe hebben ze die ooit kunnen vinden?
Daarna loopt het pad (vol trappen) steil naar beneden. Ik loop expres helemaal achteraan, we hebben geen haast vandaag en zo kan ik lekker veel foto’s maken. Ik vind het ook heerlijk om even alleen te lopen. Het is een prachtige route, dwars door de jungle en af en toe een mooi uitzicht.
Lama’s in zicht
Op gegeven moment moeten we even stoppen, er komt een reddingsteam met een brancard langsgewandeld. De vrouw die erop ligt kreeg dusdanig last van hoogteziekte zodat ze niet meer verder kon lopen. Wel erg zuur als je zo dichtbij Machu Picchu bent… Inmiddels loop ik vooraan en stuit ik op een probleem waardoor we niet verder kunnen. Vijf lama’s blokkeren het pad, je gelooft het niet. De gids jaagt ze een beetje op waardoor ze verder huppelen, op 1 na. Die blijft rustig aan de zijkant staan grazen. Niet lang daarna hoor ik opeens geschreeuw: “Lama incoming”. De witte lama die net rustig stond te grazen komt als een soort stier op me afgerend, ik spring opzij en wordt net niet geraakt. Twee minuten later staat hij rustig te grazen bij een van de mooiste Inca terrassen van de trail (tot nu toe).
Inca ruïnes
Niet alleen deze Inca ruïne is een plaatje, maar ook het uitzicht. Het is echt stralend mooi weer en we liggen languit in het gras te genieten van deze mooie plek.
Onze camping is slechts een paar minuten lopen en daar genieten we weer van een heerlijke lunch. Deze camping is een stuk groter dan de vorige, dit is namelijk de laatste camping voor Machu Picchu en alle groepen die de Inca Trail lopen slapen hier (500 man). Aangezien wij de eerste twee dagen verder hebben gelopen dan de andere groepen, komen wij als eerste aan en hebben we alle tijd om de omgeving te verkennen.
Naast de camping ligt namelijk nog een grote Inca ruïne: Wiñay Wayna. Een enorm complex en slechts 60% is nog maar ontdekt. 40% ligt nog verstopt in het oerwoud. Het voelt als een soort van kleine versie van Machu Picchu, maar dan zonder toeristen. Ik voel me ook een beetje een soort van Indiana Jones als ik over de trappen naar de verschillende plekken klim. Wie weet ontdek ik nog iets tofs, haha!
We hebben nog lekker wat uurtjes om te relaxen op de camping, ook wel eens fijn. Na happy hour (met taart, ongelooflijk dat ze die hier hebben kunnen bakken zonder oven) en het diner moeten we zo snel mogelijk gaan slapen. Want de wekker gaat wel heel erg vroeg morgen.
Op naar de Sun Gate
2.45 uur sta ik op. Wonder boven wonder heb ik nog een paar uur kunnen slapen. Ik zit ongeveer te stuiteren, vandaag zien we eindelijk Machu Picchu! Om drie uur vertrekken we naar het laatste check point voor Machu Picchu en vervolgens mogen we daar twee uur wachten. Waarom? Het gaat pas om half zes open. Waarom we daar zo vroeg zijn? Er zijn nog 350 andere mensen die als eerste bij Machu Picchu willen zijn. Gelukkig zijn wij de tweede groep en kunnen we plaatsnemen op de bank voor het checkpoint (de rest moet op de grond zitten). Het is ijskoud (want midden in de nacht), dus ik heb twee leggings aan en drie truien. We krijgen een kopje thee van de porters en een zakje met ontbijt, goed geregeld! Gelukkig is het snel half zes en staan we te trappelen van ongeduld, let’s go!
Nou, ik kan je vertellen dat dit het minst leuke deel is van de Inca Trail. Zodra de poort open gaat, gaan mensen rennend het laatste stuk van de Inca Trail af. We hebben de pas er flink in, maar worden als nog ingehaald door wat mensen. Op gegeven moment is er een jongen die me even snel wil inhalen en daarbij struikelt. Rechts van hem is een diepe afgrond, compleet gestoord. Ik hou lekker mijn eigen tempo aan sta na 45 minuten helemaal bezweet (twee truien en de zon is fel) bij de Sun Gate, I made it! Ik ben een van de eerste twintig mensen die daar aankomt, toch best knap vind ik zelf. Vanaf hier zie ik ook voor het eerst het enorme Machu Picchu, kippenvelmomentje!
Machu Picchu
We wachten op de rest van de groep (een paar waren ’s nachts ziek geworden en konden niet zo snel) en wandelen langzaam naar beneden. De zon komt op en Machu Picchu wordt mooier en mooier. We maken uiteraard veel fotostops, wat een gaaf gezicht.
Het is overigens heel gek om zoveel mensen tegen te komen na drie dagen wandelen. En ze zijn ook allemaal zo schoon! Op gegeven moment hoor ik een tour guide “These people walked four days to get here”, vervolgens krijgen we een enorm applaus, erg grappig. Na een sanitaire stop krijgen we een rondleiding van twee uur door Machu Picchu door onze gids. Veel informatie en superinteressant, ben erg blij met deze uitleg. Je krijgt zoveel meer gevoel bij deze plek die vroeger een grote stad was.
We mogen daarna nog een uurtje vrij rondlopen, ik kijk m’n ogen uit en mijn camera klikt non-stop. Het is echt zo gaaf om hier eindelijk te zijn!
Aguas Calientes
Voordat ik het weet is het twaalf uur en moet ik Machu Picchu verlaten (er zijn twee shifts om Machu Picchu te bezoeken, ’s ochtends of ’s middags). Bij de uitgang is het wederom net Disneyland, lange rijen om naar binnen te komen, maar ook bij de bussen naar Aguas Calientes. Ik ben blij als ik in de bus zit, al is het best een eng ritje. Scherpe haarspeldbochten en diepe afgronden, yikes.
We lunchen met de hele groep in een luxe restaurant in Aguas Calientes en dwalen nog een beetje door het (toeristische dorpje). Ik kijk nog even naar wat souvenirs, maar die zijn hier dus drie keer zo duur als in Cuzco. Maar even wachten dus.
Om vier uur zitten we in de trein naar Ollantaytambo. En dit is echt een van de mooiste treinrezen die ik ooit maakte. Langs de rivier, steile rotsen en af en toe een Inca ruïne. Aangezien de trein ook ramen heeft in het dak, kunnen we alles vanuit elke hoek bekijken. Gaaf hoor!
Vanaf Ollantaytambo is het nog een kleine twee uur met de bus naar Cuzco en rond een uur of negen ben ik weer bij mijn hostel. Zo gek om weer in de bewoonde wereld te zijn! Ik klets nog even met de vriendin van mijn broertje, heel leuk om die even te spreken. Zij reist ook rond in Peru, maar we misten elkaar steeds en dit was het enige moment om elkaar te zien, daar moesten we natuurlijk gebruik van maken. Na de lekkerste douche ooit duik ik mijn bed in en geniet ik nog even na van deze geweldige ervaring.
Lees nu mijn volgende reisverslag: Van Cuzco naar Lima en terug naar Amsterdam | Reisverslag Peru #11
Wil je alle reisverslagen van mijn reis in Peru lezen? Kijk dan op deze pagina.
Wil je meer lezen over reizen in Peru?
Ik schreef ook deze artikelen over dit prachtige land:
– Wat kost een reis in Peru?
– Hoe & wat: Reistips Peru
– De perfecte route voor een maand in Peru
Wederom prachtig om je verslag te lezen. Ik heb genoten van in ieder geval de laatste twee delen van je reis!!
Leuk om je verslag te lezen! Ik had toen zo’n last van hoogteziekte helaas, dat de hele hike echt geen optie was. Wat grappig (achteraf) dat die lama op je af kwam! Ze zien er altijd zo schattig en lief uit.
Wat balen van je hoogteziekte! Ik had de Inca Trail bewust aan het eind van mijn reis gepland, zodat ik van te voren zoveel mogelijk kon wennen aan de hoogte. Ging gelukkig zonder problemen :)