Ik ben niet bepaald een grote durfal, maar probeer tijdens mijn reizen altijd een stapje (of meer) te doen buiten mijn comfort zone. Dit jaar wilde ik tijdens mijn roadtrip in Amerika graag een wandeling maken die niet voor iedereen is weggelegd: Angels Landing in Zion National Park. In deze blog een uitgebreid verslag van deze bijzondere wandeling.
Waarom?
De eerste vraag, waarom is Angels Landing zo’n enge wandeling? Ten eerste is hij best zwaar, het is zo’n 4,5 kilometer heen de berg op en je moet dezelfde weg weer terug, dus je loopt in totaal ongeveer 9 kilometer. Het laatste stuk loop je over een smalle rots met zowel rechts als links een flinke afgrond (300 meter diep). Niet doen als je hoogtevrees hebt. Er zijn helaas ook een paar mensen omgekomen tijdens deze wandeling, er staat dan ook niet voor niks een waarschuwingsbord bij het begin van het pad.
De start
De wandeling start heel prettig, met een mooi pad langs de rivier. Lekker rustig, veel schaduw en af en toe een mooie cactus. Aan de rechterkant is je einddoel, Angels Landing, al goed te zien.
Switchbacks
En dan begint het klimmen. Je kunt natuurlijk niet zomaar recht een berg op klimmen, dus hebben ze er haarspeldbochten gemaakt, deze noemen ze switchbacks. Ik begon er met goede moed aan, maar man, wat is dat zwaar! Het was 30 graden (en dan liep ik in de schaduw, onderstaande foto maakte ik op de terugweg) en er kwam geen eind aan. Eerst wilde ik per 3 switchbacks pauzeren, maar dat werd per switchback. Wat was ik blij toen ik weer bij een horizontaal pad uit kwam!
Door de kloof
Na de helse switchbacks is het tijd voor een wat rustiger stuk. Tussen twee bergwanden wandel je richting de volgende serie switchbacks. Ik zag in dit stukje ook een paar herten voorbij schieten, superleuk! Helaas te laat voor de foto ;)
Nog meer switchbacks
Helaas moet je nog een flink stuk verder omhoog (nog 250 meter) en dat betekend nog meer switchbacks. Deze zijn een stuk korter (je loopt letterlijk de hele tijd heen en weer) en hebben ze Walter’s Wiggles genoemd (ene Walter heeft in 1930 deze switchbacks bedacht, bron). Ook deze zijn best wel pittig, dus veel pauzes is een must.
Het einde van het verharde pad
En dan eindigt het verharde pad en kom je op het eerste uitzichtpunt. Een mooie plek om te pauzeren (pas op de zeer brutale chipmunks, die pakken je eten zo uit je tas) en je te vergapen op wat er nog komen gaat. Want je moet (en wil) nog naar die top.
Klimmen met kettingen
En dan komt het, om op de top te komen moet je klimmen en klauteren. Er is geen pad meer, maar je moet zelf je weg omhoog zoeken over de rotsen. Op veel stukken heb je een ketting waar je je aan vast kunt houden, sommige stukken zijn ook hooguit 1 meter breed. Een uitdaging, maar gelukkig liepen er genoeg mensen voor me, zodat ik kon zien waar ik wel en niet langs kon lopen.
Angels Landing
Volgens een legende was het bereiken van de top zo moeilijk dat alleen engelen er konden landen, vandaar de naam Angels Landing. Het bereiken van de top voelde dan ook als een overwinning (ook al stonden er tientallen mensen om me heen) en het uitzicht was overweldigend. Ik heb er dan ook lange tijd zitten genieten, het was de zware klim zeker waard.
Afdaling
En ja, als je de top heb behaald moet je hetzelfde stuk ook weer terug. Afdalen via de kettingen was op de terugweg nog een grotere uitdaging, pas dan zie je hoe diep de afgrond is. Gelukkig ben je vooral bezig om je voeten goed neer te zetten, dus eigenlijk heb je geen tijd om last te krijgen van hoogtevrees. De switchbacks op de terugweg waren trouwens een eitje :)
Wil je Angels Landing ook eens meemaken, maar heb je geen zin om je te veel in te spannen? Dan kun je ‘m ook gewoon online doen, zie daarvoor deze website.
Wow ziet er echt prachtig uit! En inderdaad wel eng zeg! Goed dat je helemaal tot de top bent gegaan, dan is t de inspanning toch wel waard :)
Ja, het was het zeker waard!
wij, als ruim 50+ vonden de hike tot aan het waarschuwingsbord bij waar het stuk met de ketting begint best wel meevallen. Okay, het was stijl, maar de ondergrond was prima vlak, geen schots en scheve losse stenen ondergrond zoals op zoveel andere trials. Maar dat laatste stukje hebben we toch niet aangedurfd; er kwamen zoveel jongere mensen terug met een soort van schrik in de ogen…bovendien heb je vandaar ook al een prachtig uitzicht.
Klopt helemaal, het eerste stuk is best goed te doen. Ik vond het wel een overwinning voor mezelf om ook het tweede stuk te lopen. Als ik het echt niet meer had getrokken, was ik ook echt wel gestopt. Maar het viel me uiteindelijk best wel mee, het is gewoon goed opletten waar je je voeten zet.
Wauw spectaculair! Ik zou wel even moeten nadenken of ik m wel of niet wil doen, heb mega hoogtevrees. Maar ik houd ook wel enorm van die natuur. Waarschijnlijk met veel angst wel doen haha
Haha, het is wel het overwegen waard hoor. Ik vond het veel minder eng dan ik had verwacht, maar dat komt denk ik vooral omdat je steeds bezig bent om te bedenken waar je je voeten neer gaat zetten :)
Wauw, geweldig dat je dit gedaan hebt, respect! Maar je wordt dubbel en dwars beloond: wat een fantastisch uitzicht heb je daar!!
Dank je! Vond het ook wel dapper van mezelf :) Het uitzicht was inderdaad fantastisch, zou het zo weer doen.
Wij hebben hem 1,5 jaar geleden gelopen. En inderdaad ook met klamme handjes. Maar het uitzicht was het waard! Denk alleen niet dat ik het nog een keer zou doen, vooral de terugweg vond ik toch best wel spannend.
Gaaf dat jullie ‘m ook hebben gedaan! Terugweg vond ik ook wel wat minder dan de heenreis, maar ging wel een stuk sneller :)
Haha wat leuk om te lezen. Ik heb een stukje van de klim met kettingen gedaan en toen keek ik naar beneden en werd ik helemaal duizelig. Ik heb toen besloten om terug te gaan (mijn vriend vond dit ook een beter idee: “straks sta je boven en durf je niet meer terug”) en te zitten wachten tot hij terug kwam. Gelukkig zaten er nog wat andere vrouwen te wachten. Beetje laf dus maar heb er geen spijt van gelukkig. :)
Haha, verstandig hoor! Als ik dat ook had gehad, had ik het ook zeker niet gedaan! Maar ik ben wel blij dat ik gewoon ben doorgegaan, toch een soort van ‘overwinning’ dat je de top hebt gehaald :)
respect dat je de top hebt bereikt!
Dank je!
Wat onwijs gaaf dat je Angels Landing hebt gedaan! Wij hebben ‘m niet gedaan omdat onze conditie toen best slecht was. Maar jeetje, het lijkt me super. Benieuwd of ik ‘m ooit kan doen met mijn hoogtevrees ;-)
Ik heb ook een beetje hoogtevrees, maar had er tijdens de wandeling helemaal geen last van. Zou ‘m dus zeker eens proberen als ik jou was :)